این خبر، نه برای دریافت جایزه یک ایرانی در جشنواره‌ای خارجی، بهت‌آور بود-که فارغ از سمت و جهت‌های مغرضانه و قابل پیش‌بینی بسیاری از این جشنواره‌ها و نتایج آن- محتوای اثر ارائه شده، محل بحث بود. 
تا کنون فیلم‌های مختلفی از وضعیت اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور و سیاه‌نمایی‌های گسترده در این حوزه‌ها انجام شده و صدالبته به صورت کاملاً اتفاقی! جوایز جشنواره‌ها را هم نصیب خود کرده است. تا اینجا نه اینکه نکته ای نباشد، اما در هر صورت تا حدودی قابل فهم است که افرادی در کشور و خارج از کشور، غالبا با حمایت خارجی فعالیت می‌کنند که اعتراض خود به مشکلات و معضلات را -هرچند ناعادلانه و غیرمنصفانه- به این شکل بیان می‌کنند، اما توهین به ساحت قدسی ولی‌نعمت‌مان، امام علی‌بن موسی‌الرضا (علیه‌آلاف التحیه و الثناء) با هیچ منطقی، قابل درک و فهم نیست! 
امام و پیشوایی که یقیناً دل ۸۵ میلیون ایرانی، چه آنها که در کشور هستند و چه آنها که در خارج از ایران زندگی‌ می‌کنند، پیوندی ناگسستنی به آن حضرت داشته و وهن آن حضرت، توهین به اعتقادات و نظرات ۸۵ میلیون ایرانی نیز است. 
کجای دنیا، چنین بی‌رحمانه و هتاکانه به پیشوای دینی خود می‌تازند که این به اصطلاح هنرمندان، چنین کرده‌اند؟! به دست آوردن عنوان و مدال و کف و دست و هورای عده‌ای بی‌خبر از خدا و آیینش، به چه قیمت؟!
خوب است به صورت پویشی همگانی از مسئولان امر مطالبه شود تا محکوم کردن این حرکت شوم، به چند پیام و بیانیه واکنشی وزیر و سازمان سینمایی بسنده نشود، بلکه با پیگیری اصولی و دقیق، خباثت شیاطین اصلی و پشت پرده این ماجرا برای افکار عمومی برملا شود.
مسئولان باید با جدیت تمام موضوع را تا احضار سفیر فرانسه و پاسخ‌گویی و عذرخواهی دولتش که کارنامه سیاهی در اسلام ستیزی و ایران ستیزی دارد پیگیری کنند.
نموده و مراتب اعتراض جدی خود را اعلام دارند». 
مسئولان حقوقی وزارت ارشاد و وزارت خارجه نیز برای اقدام جدی علیه دست‌اندرکاران این توهین آشکار در مراجع ذیصلاح اسلامی و بین‌المللی شکایت کنند.